باران

باران که می بارد تو می آیی            بارانِ گل ، بارانِ نیلوفر

         باران ِمهر و ماه و آئینه               بارانِ شعر و شبنم و شبدر      


باران که می بارد تو در راهی            از دشت شب تا باغ ِ بیداری
از عطر عشق و آشتی لبریز             با ابر و آب و آسمان جاری


غم می گریزد ، غصه می سوزد        شب می گدازد ،سایه می میرد
تا عطرِ آهنگ تو می رقصد.....           تا شعر باران تو می گیرد........


از لحظه های تشنه ی بیدار             تا روزهای بی تو بارانی
غم می کُشد ما را و می بینی    دل می کِشد ما را تو می دا نی
 

یادمه بوی باران همیشه منو به شوق میاورد زیر بارون احساس پاک شدن رو داشتم الان یه جور دیگه دوستش دارم، چون خیس شدن زیر بارون بوی انتظار رو داره گاهی آدما غصه هاشونو هم دوست دارن مثل گریه بارون مثل پر پر کردن این شاخه گل ...